تعیین تأثیر عوامل محیطی بر ایجاد محوطه‌های نوسنگی و مس و سنگی حوزه جنوبی زاینده‌رود با استفاده از روش همبستگی پیرسون

بخش لاران در حوزه جنوبی سرشاخه‌های زاینده‌رود واقع شده است و به سبب شرایط جغرافیایی و ظرفیت‌های زیست‌محیطی مناسب و مطلوب، زمینه‌ساز ایجاد استقرارهای انسانی در ادوار مختلف بوده است. مطالعه این بخش از زاگرس به‌عنوان یکی از نواحی مهمی است که در بین دو منطقه فلات مرکزی و خوزستان واقع شده و نقش محیط طبیعی آن در شکل‌دهی، تداوم و یا فروپاشی محوطه‌های باستانی یکی از نیازهای تحقیقاتی است که جای خالی آن در مطالعات این منطقه دیده می‌شود. در این پژوهش، ?? محوطه نوسنگی و مس و سنگی شناسایی شده از بررسی پیمایشی سال ???? بخش لاران مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. برای تحلیل و تجزیه محوطه‌های شناسایی شده از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شد. به‌منظور تسهیل و درک بیشتر الگوهای مکانی محوطه‌ها با عوامل محیطی، از نرم‌افزارهای Arc GIS استفاده شد. این نرم‌افزار، فواصل موجود و داده‌های حاصل از شرایط محیطی را با موقعیت مکانی محوطه‌ها تلفیق کرده و آن‌ها را به‌صورت اعداد در اختیار نگارنده قرار داده و سپس با روش تحلیل همبستگی پیرسون ارتباط بین محوطه‌های باستانی با شرایط محیطی سنجیده شد. دلایل همبستگی یا عدم همبستگی محوطه‌های باستانی به چگونگی رابطه انسان با محیط برمی‌گردد که نوعی خاص از چشم‌اندازها را به وجود می‌آورد. در این مطالعه وسعت محوطه‌های باستانی به‌عنوان متغیر وابسته و شرایط محیطی مانند، دوری و نزدیکی به منابع آب و مسیرهای ارتباطی، نوع پوشش گیاهی، جهت شیب و درجه شیب و ارتفاع از سطح دریا به‌ عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شدند. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می‌دهد که محوطه‌های نوسنگی و مس و سنگی بخش لاران وابستگی اندکی به عوامل محیطی دارند و این نشان می‌دهد که این محوطه‌ها به‌صورت فصلی استفاده می‌شدند.